Mijn collega en ik verrichten een inspectie op een omvangrijk en drukbezocht station en rondom een van die nieuwe casinos nederland .Wij nemen het besluit om de kelderruimtes van het station te betreden teneinde daar eveneens toezicht uit te oefenen. Na voltooiing van onze ronde, maken wij gebruik van de lift om terug te keren naar het bovengelegen niveau. Het betreft een verouderde goederenlift die tevens toegankelijk is voor personenvervoer.

Wij bevinden ons in een uiterst precaire situatie. Na het betreden van de lift en het selecteren van de eerste verdieping, manifesteerde zich een reeks verontrustende gebeurtenissen. De lift vertoonde initieel moeite met de stijging, gevolgd door een aanzienlijke impact en hevige trillingen van de liftcabine. Het behouden van ons evenwicht vergde aanzienlijke inspanning.

De lift is tot stilstand gekomen en de cabine is gevuld met een indringende geur van metaal en verbrand kunststof. Een kortstondige vrees voor een mogelijke val en fatale afloop deed zich voor. De situatie vereist onmiddellijke actie.

Een inspectie van het plafond bracht geen ontsnappingsluik aan het licht. De constructie van de cabine, bestaande uit stalen wanden en plafond, biedt geen uitweg. Wij bevinden ons in een benarde positie, zonder mogelijkheid tot ontsnapping, terwijl de brandlucht in intensiteit lijkt toe te nemen.

Deze omstandigheden vereisen een rationele benadering en gepaste maatregelen om onze veiligheid te waarborgen.

Middels de communicatieapparatuur trachtten wij de brandweer te alarmeren, echter zonder succes vanwege een gebrek aan ontvangst. Vervolgens werd gepoogd contact te leggen via zowel de diensttelefoon als het persoonlijke mobiele toestel, doch eveneens tevergeefs. Wij bevonden ons derhalve in een situatie waarin communicatie met de buitenwereld onmogelijk bleek. Het paradoxale van deze omstandigheid was dat wij ons op een van de drukst bezochte locaties van Nederland bevonden, met talloze personen in onze nabijheid, terwijl wij desondanks volledig geïsoleerd waren.

Gelukkigerwijs werd opgemerkt dat de lift was voorzien van een alarmknop. Na activering van deze voorziening werd een telefoonverbinding tot stand gebracht. Een medewerker informeerde naar de aard van de situatie, waardoor contact met de buitenwereld werd gerealiseerd. Een uitvoerige toelichting en beschrijving van onze positie in de lift volgde. De medewerker verzocht vervolgens om bevestiging: "Begrijp ik correct dat u zich in een vastgelopen lift bevindt en assistentie wenst bij uw bevrijding?" Deze vraagstelling wekte grote verbazing.

Een kwartier later horen we de stem van een beveiliger die vraagt of wij in orde zijn. Hij kan ons niet helpen, we moeten wachten op de monteur. Ik verzoek de beveiliger om de brandweer te bellen, die kan controleren of de machinekamer in brand staat. Ondertussen hebben mijn collega en ik ons kogelwerend vest en poloshirt uitgetrokken. Het is benauwd en bloedheet in de cabine.

Even later horen we schroef- en boorgeluiden en het geklaag van de monteur. Hij roept gefrustreerd; ‘Ja, nu weet ik het niet meer hoor.’ Erg fijne woorden. Dan valt de stroom uit en wordt het donker in de lift. Opeens ben ik zo moe dat ik tegen mijn maatje zeg dat ik even mijn ogen dicht doe.

Mijn maatje geeft aan ook moe te zijn en wil ook even zijn ogen dichtdoen. Hij realiseert hij zich dat die vermoeidheid wel eens kan komen doordat er te weinig zuurstof is. Er kan niks open in de lift, alles zit potdicht. Uiteindelijk lukt het ons om met onze wapenstok de liftdeur iets open te wrikken. Door de kleine kier die ontstaat, stroomt verse lucht naar binnen. Al snel voelen we ons beter. Daar liggen we dan, plat op de vloer, in het donker met onze hoofden vlak bij de liftdeuren.

De brandweer heeft grof geschut ingezet om de lift los te krijgen. Het geluid van de slijptol is oorverdovend. En dan, na ruim twee uur, komt er beweging in de lift. De lift wordt handmatig omhooggeduwd en de deuren gaan open. Nog moe en suf door het zuurstofgebrek zijn we blij dat we eindelijk de lift uit kunnen stappen.