Het is zover! De zon en een strakblauwe lucht doen meteen goed. Ik zit met Chris in de auto als we vertrekken uit Faro en op weg gaan naar Milfontes aan de westkust. Dat ligt zo'n 180 kilometer onder Lissabon en ongeveer 140 kilometer van Faro, waar we geland zijn. In Milfontes gaan we even ontspannen en vreselijk lekker eten bij het bekende restaurant Tasca do Celso. Hier rijden we graag uiteindelijk 300 kilometer voor om, want eigenlijk zijn we onderweg naar Évora, waar ik een afspraak heb met de beroemde wijnmaker António Maçanita. Zijn nieuwe lijn Rumo ga ik daar opnieuw proeven met mijn reisgezelen maatje Chris. Chris is half Portugees, spreekt net als ik de taal en is eigenaar van grand-café/restaurant Erasmus op de Coolsingel en Prachtig onder de Erasmusbrug aan de stadkant. Dus hij weet ook wel wat van (Portugese) wijnen en is tevens mijn grootste afnemer in Rotterdam.


Er waren werkzaamheden op de snelweg A2, dus besloten we deze snel te verlaten en binnendoor te rijden, dwars door de leegte van Noord-Algarve en Zuidwest-Alentejo. De afstand die de navigatie aangeeft, verandert van 130 naar 168 km, maar goed, het is de moeite waard. Heerlijk die rust, de slingerweggetjes en de koffie voor 80 cent. Langs het meer van Santa Clara – prachtig is het. Ondertussen is het buiten 16 graden en dat voelt gewoon heerlijk in de zon. Thuis in Nederland is het al weken grauw en grijs. Tasca do Celso heeft een traditionele Portugese keuken en staat bekend om zijn geweldige wijnen. Alle nieuwe trends in Portugese wijnen worden hier als eerste geschonken, en volgens velen heeft het restaurant de beste keuken van Portugal. Kortom: een aanrader voor elke lekkerbek. Dus we lunchen en dineren hier en gaan even zitten met José, de eigenaar, die altijd wel wat tips voor mij heeft over wat er nieuw en opkomend is op de Portugese wijnmarkt. Zingend lopen we terug naar het hotel.

Na een nacht goed slapen rijden we binnendoor naar Évora in Noordoost-Alentejo, ongeveer twee uur rijden. Wat is het toch een mooi land – wat een ruimte, wat een rust. In het landhuis van Fita Preta worden we hartelijk ontvangen door Marta, de mede-eigenaresse van Rumo Wines. Marta heeft een tafel gereserveerd in restaurant Sal Grosso en hier hebben we een fantastische lunch. We proeven alle wijnen van Rumo bij de gerechtjes die op tafel komen. Na de lunch ontmoeten we wijnmaker António Maçanita en al luisterend naar zijn vakkennis proeven we nogmaals alle wijnen. Na weer een heerlijke dag, prachtige wijnen en overtuigd dat ik een goede keuze heb gemaakt, zoeken we een hotel in Évora.

De volgende dag zitten we al vroeg in de auto. We gaan naar Leiria, dat ligt tussen Porto en Lissabon, zo'n 250 kilometer verderop. Dit keer pakken we de snelweg, en die lijkt uitgestorven. Net voor de lunch komen we aan bij Vidigal Wines. Vriend en mede-eigenaar Rodrigo van Vidigal heeft een hotel voor ons geboekt en je raadt het al... we gaan lunchen en wijnen proeven. Dit keer de nieuwe Julia Florista, die Julia Florista Premium heet. Wat een juweeltjes! Na de lunch rusten we een paar uur en daarna gaan we uit eten en de stad Leiria in. Diep in de nacht komen we bij ons hotel en nemen we afscheid van Rodrigo.

De volgende dag beginnen we aan de terugreis naar de luchthaven van Faro, zo'n 400 kilometer naar het zuiden. Dit was een kort maar intensief uitje naar Portugal – en bepaald geen 'dry January'.

DE SPECIALIST IN PORTUGESE WIJNEN: www.sandorwineimport.nl