HOORN – Bij Zwaluwen’30 kreeg hij de kans om voor het eerst als hoofdtrainer aan de slag te gaan, Hollandia gaf hem de kans op het hoogste niveau. Twee bijzondere clubs voor Ron van der Gracht. Afgelopen dinsdagavond kwamen het huidige Zwaluwen’30 en het Hollandia van 2007/2008 bijeen om de oefenmeester een prachtig afscheid te geven.

‘Ik ben nu net met pensioen’, lacht Ron van der Gracht als het afscheidsduel erop zit. De lach kwam twee uur eerder toen hij in de kantine van Zwaluwen’30 (oude) bekenden sprak en verdween de gehele avond niet meer van zijn gezicht. ‘Dit is een uitstekende reünie. Het is een blijk van waardering, want ze zijn er toch en dat zegt wel wat’, stelde de Horinees, die na bijna dertig jaar een punt zet achter een trainerscarrière. Het leverde hem vele hoogtepunten op, maar uit handen van Kholoud Al Mobayed ontving Van der Gracht ook de Eenhoorn

speld van de gemeente Hoorn. ‘Dat is ook een waardering. Ja, ik ben verrast.’

Een kleine dertig jaar langs de velden in en buiten West-Friesland was Van der Gracht een bekend gezicht. Waar hij bij Zwaluwen’30 (elf seizoenen over drie periodes) en Hollandia (8 seizoenen) het langst zat, maar de coach stond ook bij MFC, AFC’34, Spirit’30, Always Forward en FC Den Helder aan het roer.

Lachen
Tijdens het afscheidsduel was het vooral lachen op het veld. Waar Van der Gracht al snel naar de dug-out van het Hollandia van 2007/2008 liep. Daar was het Bart Woldberg, elf jaar terug in de staf van Hollandia werkzaam met Van der Gracht, die de coach was. Al was het vooral ontspannen genieten tijdens het duel. ‘Ik loop weer terug want ik denk dat die gaan winnen’, lacht de stoppende coach als hij weer naar de Zwaluwen’30 dug-out loopt. Hij bleek het bij het rechte eind te hebben, want Zwaluwen'30 won met 4-1 van de kampioensploeg uit 2008. ‘Het is leuk om die jongens bij elkaar te zien. Sommige waren het ritme kwijt, maar de meesten speelden aardig.’

Deurne uit
Elf jaar geleden was het Hollandia dat met Van der Gracht aan het roer algemeen zondagkampioen werd. ‘Dat was uit bij SV Deurne’, weet Mo el Bouziani, die in dat jaar debuteerde. ‘Ook Achilles’29 uit herinner ik me nog goed. Toen werd het 0-1. Mijn schot werd gekeerd door de keeper en toen schoot Bob Kortenbos binnen.’ Diezelfde Kortenbos was ook afgelopen dinsdagavond van de partij.

Speelwijze
De speelwijze van Ron is altijd hetzelfde’, vertelt El Bouziani over de coach die hem liet debuteren. ‘Bij Always Forward waar ik als B-Junior wat wedstrijden in het eerste speelde. Na twee jaar gingen we samen naar Hollandia. Ron naar het eerste en ik naar de A1.’ Wat Van der Gracht tekent als coach? ‘Zijn speelwijze. Die is altijd hetzelfde. Aanvallend met druk naar voren. Maar ook zijn cynisme. Hij kon weleens tegen een speler die slecht spelen zeggen; Joh, wat was jij goed. Dan zag je iedereen raar opkijken.’

Het meeste wat voetballers uit de regio bij zal blijven is het liefde voor het spelletje wat Van der Gracht van het begin tot het einde had. Dat einde kwam afgelopen dinsdagavond.